Çocuklarımıza sorumluluk vermekten kaçınıyoruz. Yaşlarının gereği yapabileceği işleri yapamayacaklarını düşünüp onların yerine kendimiz yapıyoruz. Yapmalarına engel olurken onların elinden birçok şeyi alıyoruz ve bunun farkında değiliz.
Bir çocuk 2 yaşında kendi ayakkabısını pekala giyebilir, pijamalarımı giyebilir ya da kıyafetlerini çıkarabilir ama biz anne ve babalar maalesef buna imkan vermiyoruz. Yemeklerini dahi kendileri yiyebilecekken bizler yedirip içiriyoruz. Hal böyle olunca çocuklar daha geç büyüyor…
Çocuklarımızın sorumluluklarını üzerlerinden alıyoruz, sorumluluk derken çok zor şeyler aklınıza gelmesin çok basit ve onların yapabileceği şeyler. Ama izlenimim bizim onlardan bunu aldığımız. En basit şeyleri bile yapmalarına izin vermeyişimiz.
Sabah oğlumu okula bıraktım yürüyordum. Yolda 65 yaşlarında belki daha fazla bir dede ve torunuyla karşılaştım. Benden iki üç adım önde yürüyorlardı. Torunu ortaokula gidiyor yaşı da 11-12 civarında. Çocuğun elinde ya da sırtında çanta yok. Ama dedenin eli de dolu sırtı da…
Torununun çantasını dede yüklenmiş bir omzuna, diğer eline de resim dersi için olduğunu tahmin ettiğim dosyayı. Dede torununun yükünü alırken aslında ona iyilik yaptığını düşünüyor. Sevgiyle ve şefkatle ona yardımcı oluyor. Ama maalesef benim gördüğüm bir yardım değil, çocuğun elinden alınmış sorumluluk. Çok basit bir çanta diyeceksiniz belki ama işin aslı öyle değil, bugün çantası dedesi tarafından taşınan o çocuk hayatın karşısına çıkardığı sorumlulukları da kendisi taşımak yerine başkasına taşıttırmak isteyecek.
Hayatta bazı küçük detayların aslında görünen büyük resimden daha önemli olduğunu fark ettiğinizde bun u anlıyorsunuz. Küçük bir detay, büyük resmi oluşturan en önemli bir parça olabiliyor.
Anne ve babalara tavsiyem çocuklarınızın elinden onların yapabilecekleri sorumlulukları almayın. Bırakın kendi yüklerini kendileri taşısınlar. Taşıyamadıkları yüklerine yardım edip onları nasıl taşıyabilecekleri noktasında destek olun. Ama ne olursa olsun o yükü tamamen siz omuzlarınıza almayın. Sonra kendilerine özgüveni olmayan, sorumluluk alamayan biri olup çıktığında bundan en çok siz şikayet edip mağdur olacaksınız. Çünkü yükünü taşımaya alıştırdığınız o çocuklar yetişkin olduklarında da yaşlarının gereğini yapmayacak. Her daim kendilerine bir omuz bir dayanak arayacak…
Bırakın ayakları yere sağlam bassın, bırakın ayakkabısının bağcığını bugün yanlış bağlasın, bırakın sırtında taşıdığı çantasındaki kitaplar ağır gelsin, bırakın pijamasının paçasını yamuk giysin, ama kendisi yapsın…