“Ben Atatürkçüyüm” ağır bir kelime..
“Ben Atatürkçüyüm” ya da “Atatürk'ün yolundayım” derken gerçekten bu söylemin içini doldurabiliyor muyuz?
Çalışma arkadaşlarımızın fikirlerini alıyor muyuz, istişare ediyor muyuz, demokrasiye ve özgür düşünceye inanıyor muyuz?
En önemlisi de herkese eşit mesafede durabiliyor muyuz?
Kendi gerçeklerimizi değil, hayatın gerçeklerini kabul edebiliyor muyuz?
İnsan kazanmanın en doğru davranış olduğunu idrak ediyor muyuz? İdrak etmek bir yana bunu uyguluyor muyuz?
Aslında bu bahsettiklerim insani değerlerden başka bir şey değil. Yani Atatürkçü olmak; insanı merkeze koymayı gerektiriyor.
Bunları yapmadan en azından yapmak için çabalamadan “Ben Atatürkçüyüm” demek kanımca doğru bir davranış değil.
Atatürkçü olmak saf tutmak değildir, doğrunun yanında olmaktır..
**
Atatürk bu vatanı birbirinden farklı beklenti, anlayış ve kültürde olan insanları ortak bir paydada birleştirerek kurtardı. Bu ortak payda “özgürlük” tür..