Bir rüyam vardı baktım ağlıyor orada ...Demiş bir yazısındaCahit Zarifoglu.
Evet Bir rüyam vardı benimde “epeyce gerilere dayanan ve neredeyse
hiç dinmeyen kadim bir keder bir hikayem vardı benimde”.
Tıpkı onurlu duruşunu hiç Filistin gibi, Gazze gibi… Belkide bu hikayelerde ki o duruş; Allah’ı razı ve memnun ettirecekti.
Ama bu gün ümmet olmak ne kadar da ümmetlikten çıkmış. Kendimizi müslüman zannederdik ne yazık ki ne kadar Müslümanlıktan yoksun kaldığımızı , uzaklaştığımızı gördük ve görüyorum bu gün.
O kadar eridi ki; sözüm ona kardan adam kadar da adamlık kalmamış inancımızda. Hiç olmazsa o kardan adam , kış bitene kadar varlığını belli ettirirdi ama bu gün nafile.
Bu haftaki yazımda sizleri geçmişe götürüp günümüzle karşılaştıracağım belki de bana hak vereceksiniz kıymetli okurlarım.
Eskiden kar yağardı adam boyu.
Kar sendin...Kar bendim...Kar bizdik...
Eskiden, Kar yağardı...
Henüz ayrılmamıştık.
Henüz bölünmemiştik.
Aynı mahalledeydik...
Zengini...Fakiri...Esnafı...Yoksulu bir arada. Birliktik...
Omuz omuza sımsıcak yaşardık ve kar yağardı bembeyaz.
Lapa lapa...
Henüz bölünmemiştik.
Henüz ayrılmamıştık.
Henüz icat olmamıştı. Kooperatifler...Siteler...Dubleksler...Tripleksler..
Olmaz olası Kartonpiyerler...
Gariban sıkışınca kime gidebileceğini bilirdi.
Zengin kimi gözeteceğini bilirdi.
Esnafla, memur gül gibi geçinip giderdi.
Ve kar yağardı bembeyaz lapa lapa...
Henüz ayrılmamıştık.
Henüz bölünmemiştik.
Fakir zengini hırsızlıkla,
Zengin fakiri tembellikle suçlamazdı.
Çünkü kar yağardı lapa lapa...
Çünkü kar yağardı bembeyaz...
Çünkü karın temizliği yüreklerimize vurmuştu.
Kar rahmetti...Çünkü kar bereketti...
Adam boyu Adamlar da Adamdı o zamanlar..
Ne onun bunun namusuna kötü gözle bakılırdı. Ne de laf atılırdı.
Çünkü senin namusun benim,
Benim namusum senindi.
Bir idik...Biz idik...
Ve kar yağardı...
Adam boyu...
Ve Adamlar ADAMDILAR o zamanlar...
Kar sendin...Kar bendim...Kar bizdik...
Şimdi...
Eridik...Eridik...Eridik...Eridik...
Esen kalın güzel insanlar.
