Ey insanlık alemi. Bilir misin kendini? Kimsin? Necisin? Yaratılış amacın ne?
Bilir misin; Senin ölümün doğduğun gün başladı. Ölmeye razı olmaktı senin hayatını yaşaman , oysa ki unuttun. Unutulmamak İçin yaşamaktı asıl gayen.
Doğdunsa bir kere, ölmeyi de göze aldın demekti. Geri dönüşü yok bu seyrin. Akışlar denize doğru. Öyle değil mi ki ;Her sabah ölü bir günü bırakıyorsun ardında ve diri bir günü de öldürmeye niyetleniyorsun.
Hayat bu ,Canına kıyıyorsun günün, aynı zamanda canına kıyıyor günde senin.
Dünlerin hepsinde ölüsün, hiçbir yarına yetişemeyeceksin. Sadece bugündür ömrün. Şimdi dirisin sadece. Ve şimdilik ömrün. Farkında mısın? Farkındalık olsa bu dünya bu kadar kirlenir miydi? İnsanlık ; insanlığını unutur muydu.
Uzun bir yolculukta bir ağaç gölgesinde dinlenmek kadardı dünyadan nasibin; oysaki unuttun. Manzarası güzel diye şehitler köprüsüne bina yapılır mı? Oysa dünya; ahirete göçmek için sadece bir köprüydü.
Daldın dünyanın geçici zevklerine. Oysa senin bu dünyada ki amacın ; nimetlerden sadece tatmaktı. Oysa sen ; Bir kaşık bala konan sinek gibi , daldın dünyaya. Ve battıkça battın.
Beki de bu idi. Bütün sorunların sebebi unutmaktı. Yolcu olduğunu unuttun. Yolu unuttun. Yolculuğu unuttun. Gölgede kalmaya heveslendin. Uyudun. En talihsiz unutuşun, gölgenin de yolcu olduğunu unutmandı. Sen gölgede kalsan bile, gölge sana kalmayacaktı ki. Geçip gitti üzerinden. Dünyadasın dünyalık her bir şeye sadece sahipsin. Emanet aldığın dünyalıkları bırakıp gitmeyi de unuttun.
Avuçlarından döküldü varlık, gözünden düştü dünya. Öleceğini biliyordun elbette ama inanmadın hiç. Hep başkaları ölürdü sana göre. Öyle gördün. Hâlâ da öyle görüyor yaşayanlar. Başkaları ölür ben değil! Diye yaşadın. Oysaki bak bu gün sıra sana gelmiş. Hiç fark etmiş miydin? Sevdiklerini kendi elinle toprağa verirken. Belki o an bunun farkındaydın ama yine unuttun.
Belki yüreğin sızladı, gözünden iki damla taş damladı. Ama geçmişin ile şimdi ki anın. Şimdiki an ile gelecek olan hakikat arasındaki ( ölüm ) gerçeği unuttun.
Keşke dememek için uyan. Uyanman lazım. Çünkü doğarken nişanlandın sen ölümle. Öldüğünde evleneceksin. Yeni bir hayata kucak açacaksın.
Ne mutlu uyanabilenlere. Esen kalın.
Elinize dilinize kaleminize sağlık hocam. Çok etkileyici bir yazı. Ölümü her an hatirlayanlarda eylesin rabbim.
Dünlerin hepsinde ölüsün, hiçbir yarına yetişemeyeceksin. Sadece bugündür ömrün. Üstadım bu kısmı deriniyle beni etkiledi