Ayrılıklar eğer güzelse sebebi kavuşmalardır. Her ayrılık içimizi yakan bir ateş gibi. Bizden birileri gittikçe kalbimizde bir boşluk oluşur. Asla yeri dolmayacak çoğaldıkça çoğalan boşluklar.
Bugüne kadar kimlerden kimlerden ayrı düşmedik ki? Özledikçe özledik, özlem arttıkça kavuşma günleri uzaklaştı zaman durdu, geçip gitmek bilmedi. Ya birilerinden gittik ya da birileri bizden gitti. Bazen otobüse binip uzaklaşan olduk, bazen arkasından el sallayan. Ama hepsini ayrılık bavulunda topladık. Bir gün kavuşmak için yeniden toplanan ayrılık bavulunda.
Anneden, babadan yardan, sevgiliden, kardeşten, çok sevilen arkadaştan… Bazen kediden, bazen her gün yürüdüğün yoldan, bazen önünden geçtiğin o küçük bakkal dükkanından…Neyden ve kimden olduğunun pek bir önemi olmayan zamanlarda hep bir şeylerden ayrıldık, ayrı düştük. Yalnız geldiğimiz dünya sürgününde etrafımızda ne varsa yine bizler değiştirip, bizler dönüştürdük. Ayrılıkların zorluğunu ancak onlara kavuşmanın umuduyla aşabildik. Ah bu kavuşmalar, en güzel bayram sabahına uyanmak gibi, fırından çıkmış sıcak ekmeğin ucunu koparıp yemek gibi, temiz havada bir ağacın altında uyumak gibi, en sevdiğin kitaba yeniden başlamak gibi, onun sana evet dediği gün duyduğun heyecan gibi, anne-baba olacağını öğrendiğin o ilk an gibi…
Beraberken değerini bilmediğimiz ne varsa ayrılırken anladığımız kavuşmalar. Sonrasında yine rutine binen hayat telaşeleri. İşte ben bu yüzden ayrılıkları çok seviyorum, ama sonunda kavuşma olan ayrılıkları. Kavuşmaların varlığıyla ısıtıyorum içimi, bir çocuğun yeni oyuncak aldığı ilk saniyelerde duyduğu heyecan gibi. Umutla sevgiyle bekliyorum hep o kavuşmaları.
Öğrenciyken yurtta kalırdım. Eve kavuşmanın hayaliyle yurt günleri güzel geçer, eve gittiğim gün bayram havası eserdi. O yüzden bayramlar bende senede ikiden çok daha fazla ederdi. Her kavuşma bende bir bayram olurdu. Ne zaman bir ortamdan, kişilerden, her şeyden yorulsam oradan uzaklaşmayı, ayrılmayı tercih ediyorum artık. Yorulmadan, kırılmadan… Sonunda geri kavuşma olduğundandır belki bu kaçamaklarım…
Her şeyin kıymetini bilmemiz gereken şu günlere kavuşmaların da kıymetini daha iyi anlıyorum. Sonunda kavuşmak olan bütün ayrılıkları kucaklıyorum. Ve dua ediyorum hiçbir zaman sonunda kavuşma olmayan bir ayrılık olmasın.