Bugünlerde sosyal medyada viral olan bir videodan bahsetmek istiyorum sizlere. Videoyu birçoğunuzun gördüğünden eminim. Videoyu çeken kişi 18 yaşlarında bir genç kız. Çektiği videoda hayallerinden, alıp sattıklarından bahsetmiyor. İçinde bulunduğu geçim sıkıntısını bizlerle paylaşıyor.
Genç kız videoda yaşadığı ekonomik sıkıntıları kısaca şöyle özetliyor. Genç kızın babası hastalığı nedeniyle işinden ayrılmak zorunda kalmış. Daha doğrusu işinden çıkarılmış. İşten çıkarılan baba yaşı nedeniyle iş bulmakta zorluk çekmiş, haliyle borç üstüne borç birikmiş. Sonrasında asgari ücretle işe girilmiş ancak asgari ücret ne evin kirasına, ne faturalara ne de borçlara yetiyormuş. Genç kız kendisinin de çalışmak istediğini birçok alanda iş baktığını ancak küçük bir yerde yaşadığı için iş bulamadığını açıklıyor. Ve başlıyor ihtiyaç listesini saymaya. İhtiyaç duyduğu şeyler o kadar insani ve o kadar olmazsa olmaz şeyler ki…
Buraya kadar aslında her şey normal. Bir insanın kendisini anlatma istemesi, sesini duyurmak istemesinden daha doğal bir şey olamaz. Ben videoyu izleyince üzüldüm. Çünkü bu genç kız gibi milyonlarca umutsuz genç kız var, genç erkek var. Dünyayı gezmeleri gereken yaşlarda saçını bile boyatamamaları bence oldukça üzücü.
Genç kızın videosunun altındaki yorumları okuduğum da ise insanların yaşamdan beklentisine, fakirlik algısına çok şaşırdım. Genç kızın saçındaki boyayı eleştirenler mi dersiniz, burnundaki hızmayı mı, yoksa giydiği kıyafetin neden yırtık olmadığını mı? Gerçekten bir insanın maddi durumu kötüyse saçı boyalı olamaz mı, ya da 18 yaşındaki genç bir kız makyaj yapamaz mı, ya da üzerindeki kıyafet illa ki yırtık pırtık mı olmalı? Fakir olan insandan beklenti ne yönde? Bir insanın fakirliğinin simgesi yırtık kıyafetleri mi? Ya da genç bir kız üç beş kuruşa aldığı boyayla kendi saçını boyamışsa söylediği her şey yalan mı kabul edilmeli? Markasının ne olduğunu bilmediğimiz birkaç makyaj malzemesi ile yapılmış makyaj lüks mü sayılmalı? Gelen yorumlar insanların yaşamdan beklentilerinin ne derece düşük olduğunu bir kez daha anlamama sebep oldu.
Oysa yaşamak bu değil, bu olmamalı. Bir kez gelinen dünyada evden işe, işten eve gidip gelinerek istediğin hiçbir şeyi alamayıp her şeyi lüks sayarak ömür tüketilmemeli. Size belki şaka gelecek ama dün oğlumu götürdüğüm bir parkta belediyeye ait sosyal tesiste oturup çay içmek istedim. Yanımdaki masa sipariş verdi. Üç kişilik arkadaş grubu 1 adet sütlaç 3 adet kaşık istedi masaya. Yani 3 genç birlikte dışarıya çıkıp bir şeyler yemek isteseler bile bunu yapamıyorlar.
Şimdi bu genç kızın videosunu yorum yapanlara soruyorum, nedir sizlerin lüks anlayışı? Fakir insan nasıl yaşamalı, ya da yaşamamalı? Fakir insandan beklentiniz ne yönde?