Eşit davranma borcu tanım itibariyle işverenin işyerinde çalışan işçiler arasında haklı bir neden olmadıkça ayrım yapmaması şeklinde belirtilebilmektedir. Eşit davranma borcu iş hukukundaki karşılığını İş Kanunun 5.maddesinde bulmaktadır.
İş ilişkisinde dil, ırk, renk, cinsiyet, engellilik, siyasal düşünce, felsefî inanç, din ve mezhep ve benzeri sebeplere dayalı ayrım yapılamaz. İşveren, esaslı sebepler olmadıkça tam süreli çalışan işçi karşısında kısmî süreli çalışan işçiye, belirsiz süreli çalışan işçi karşısında belirli süreli çalışan işçiye farklı işlem yapamaz.
İşveren, biyolojik veya işin niteliğine ilişkin sebepler zorunlu kılmadıkça, bir işçiye, iş sözleşmesinin yapılmasında, şartlarının oluşturulmasında, uygulanmasında ve sona ermesinde, cinsiyet veya gebelik nedeniyle doğrudan veya dolaylı farklı işlem yapamaz.
Aynı veya eşit değerde bir iş için cinsiyet nedeniyle daha düşük ücret kararlaştırılamaz. İşçinin cinsiyeti nedeniyle özel koruyucu hükümlerin uygulanması, daha düşük bir ücretin uygulanmasını haklı kılmaz.
İş ilişkisinde veya sona ermesinde yukarıdaki fıkra hükümlerine aykırı davranıldığında işçi, dört aya kadar ücreti tutarındaki uygun bir tazminattan başka yoksun bırakıldığı haklarını da talep edebilir. Tazminatın miktarı ücretin dört katına kadar denk gelen ücrettir. Ücret olarak çıplak ücret dikkate alınmaktadır.
Yasal düzenleme dört aya kadar şeklinde olduğundan uygulamada mahkemelerce daha az ücret tutarında da tazminata hükmedildiği görülmektedir.
İşverenin eşit davranma borcuna aykırı davrandığını işçi ispat etmekle yükümlüdür. Ancak, işçi bir ihlalin varlığı ihtimalini güçlü bir biçimde gösteren bir durumu ortaya koyduğunda, işveren böyle bir ihlalin mevcut olmadığını ispat etmekle yükümlü olur.
Eşit davranma borcuna aykırılık tazminatı işleyecek faizin türü yasal faizdir. Faizin başlangıç tarihi ise temerrüt tarihidir.
Eşit davranma borcuna aykırılık nedeniyle tazminat istemlerinde zamanaşımı süresi 5 yıldır.